In de rubriek Trots op vragen wij mensen die werkzaam zijn in het domein van de Jeugdhulp waar zij trots op zijn. In deze editie Ina Bouius , teamleider sociaal team bij Kwartier Zorg en Welzijn van de gemeente Midden-Groningen.
De tweede week waarin de maatregelen nog meer zijn aangescherpt en er nog meer druk komt op onze kwetsbare inwoners. Er zijn veel zorgen en juist deze groep inwoners zullen onze ondersteuning hard nodig hebben. Het vraagt van ons nog meer dan normaal, een hele praktische en daadkrachtige houding. En dan ook veelal op afstand, een enorme uitdaging!
Deze week jullie weer gevolgd vanuit mijn eigen thuiswerkplek en wederom ben ik onder de indruk hoe jullie dit oppakken. Zo nu en dan worstelen, hoe blijf ik het thuis regelen en dan weer casuïstiek op je bord krijgen waar je grote zorgen over hebt. Gelijker tijd zie ik ook hoe iedereen positief de schouders er onder blijft zetten, er veel aandacht voor elkaar is en de nodige grapjes over de groepsapps blijven vliegen. Inmiddels hebben we ook de thuiswerk bingo challenge die team en zelfs organisatie overstijgend is. Erg leuk om aan mee te doen!
Een aantal van onze mantelzorgers hebben afgelopen dinsdag hun eerste mindfulness gehad. De reacties waren erg positief! Er wordt veel gebeld met de mantelzorgers die nu nog meer dan gebruikelijk er alleen voor staan. De belletjes worden erg gewaardeerd.
Onze inwoners worden blij van de belcirkel, fijn om gebeld te worden en de ander te bellen!
Onze jongerenwerkers doen meer straatwerk door de gehele gemeente om ervoor te zorgen dat de overlast van onze jongeren beperkt blijft. En ze hangen pamfletten rond met een duidelijke instructie voor jongeren waarom ze niet met elkaar moeten gaan rondhangen. En in gesprek blijven met die gasten, in de taal die zij verstaan!
De lijntjes in de keten zijn ondanks dat we vanuit thuis werken heel kort. We weten elkaar te vinden en er wordt goed met elkaar opgetrokken in zorgelijke casuïstiek.
En ook verder in het veld blijven de verhalen mooi en ontroerend. Een casemanager jeugd vertelde mij vorige week dat ze contact had gehad met de Zorgboerderij Feniks. Hier wonen 5 kinderen permanent. Een deel van de begeleiding blijft nu tot 6 april 24/7 bij de kinderen, het zijn kwetsbare kinderen. Ze komen met elkaar het terrein niet af, indrukwekkend en onbaatzuchtig.
Een ander sneu en gelijk lief voorval, die ik nog graag met jullie wil delen, komt bij één van onze WMO collega’s vandaan. Hij werd gebeld door het Martiniziekenhuis, er is bij hen een mevrouw opgenomen, woonachtig in onze gemeente, ze woont vier hoog en heeft ernstig hartfalen. Een lastige bijkomstigheid is, dat mevrouw functioneert op het niveau van een 10 jarig kind.
Ze heeft twee nachten in een portiek geslapen omdat ze de trappen niet meer kon opkomen.
Hoe ze precies in het ziekenhuis is terecht gekomen weet onze collega niet meer. De vraag van het Martiniziekenhuis was met spoed een andere woning voor mevrouw!
Nu hebben we in Hoogezand natuurlijk nog onze WMO appartement. Daar wilden we eigenlijk alweer afscheid van nemen omdat er te weinig gebruik van werd gemaakt. De huur was al opgezegd maar in overleg met de collega’s die over deze woning gaan en het Groninger Huis is dat ongedaan gemaakt en woont mevrouw nu in dit appartement waar ze lekker met de lift kan. En het is al mooi voor haar ingericht. Deze mevrouw is heel blij en jullie zullen begrijpen dat ze een warm lijntje houdt met onze collega WMO.